กลอนอวยพร

คุกเข่าลง…ตรงผืน…แผ่นดินนี้

…คุกเข่าลง…ตรงผืน…แผ่นดินนี้
สองมือที่…บรรจง…กราบลงนั่น
ซบหน้าทาบ…อาบอุ่น…หนุนชีวัน
คือคำมั่น…กตัญญู…รู้พระคุณ

…จะตามรอย…ร้อยพจน์…บทวิถี
กานท์กวี…เอื้อองค์…ผู้ทรงหนุน
จะยึดมั่น…สรรถ้อย…คอยค้ำจุน
หวังต่อทุน…เทิดก่อ…เพื่อพ่อไทย…

สุขสันต์ปีใหม่

๐ขึ้นปีใหม่ จงสุขสันต์ทุกท่านเถิด
พรใดเลิศในหล้าพลันปรากฏ
รุ่งเรืองด้วยบุญสิริเกียรติยศ
โรคภัยหมดห่างหายมลายไป

๐คิดสิ่งใด ขอให้ได้ดั่งใจคิด
ใฝ่ลิขิตคำคมให้สมใฝ่
ชัยประสิทธิ์ชีวิตสฤษฏิ์ชัย
งามเด่นในผองศรีกวีงาม

๐ไม่มีมาร ไม่มีเมา ไม่มีหมด
ไม่มีหด ไม่มีหาย ไม่มีหาม
ไม่มีซวย ไม่มีซ้ำ ไม่มีทราม
ไม่มีหยาม ไม่มียุ่ง ไม่มียุง

๐จะปีหน้า ปีนี้ หรือปีไหน
จงเริ่มใหม่ เริ่มหมาย และเริ่มมุ่ง
ให้เผดิม เผดียง ร่วมผดุง
รู้รักทุ่ง รักถิ่น และรักทาน

๐ขอให้มีชีวิตประสิทธิ์ประเสริฐ
เป็นคนเลิศด้วยรักสมัครสมาน
ดำเนินชีพรู้จักประเมินประมาณ
ร่วมสืบสานศิลป์ศาสตร์กระวาดกระวี

๐ขออวยพรให้สุขีขึ้นปีใหม่
ปีใหม่ ใหม่ใสสวัสดิ์พิพัฒน์ศรี
พิพัฒน์ พัฒน์พิบูลผลดลฤดี
ฤดี ดีชีวิตชื่นทุกคืนวัน
(โดย อริญชย์ กลอนชนะเลิศการประกวดประกวดเดือน ธ.ค.54)

พระคุณแม่

คำหนึ่งคำมากล้ำด้วยคุณค่า
คือ”มารดา”ผู้เหนือยิ่งกว่าสิ่งไหน
เพียงสดับรับรู้ได้ในทันใด
นามนี้เปี่ยมด้วยห่วงใยใจเมตตา

นามแสดงแฝงไว้ด้วยภาระหนัก
ต้องฟูมฟักรักเลี้ยงดูให้รู้สา
คอยปกป้องคุ้มภัยให้บุตรา
เลี้ยงดูมาจนถึงวันเจริญวัย

คอยชี้นำทางสว่างกระจ่างจิต
ช่วยชี้ทิศทางเดินดำเนินได้
คำสอนสั่งพรั่งพรูสู่สายใย
หวังเพียงให้ลูกได้สิ่งที่ดี

แม้เหนื่อยหนักสักแค่ไหนไม่เคยบ่น
ยอมอดทนเพื่อลูกได้สุขี
หาสิ่งใดไหนเปรียบเทียบเท่ามี
พระคุณนี้ยิ่งใหญ่ไม่อาจลืม

สองมือแม่….

สองมือไหน… ใครเล่า ป้อนข้าวน้ำ
สองมือไหน… คอยปราม ยามเราเพลอ
สองมือไหน… อุ่นไอ อ้อมกอดเธอ
สองมือไหน… ที่เราเฟ้อ ถึงทุกวัน

สองมือไหน… เราดุนดูด ตั้งแต่เด็ก
สองมือไหน… ยามเราเล็ก ประคองนั่ง
สองมือไหน… ซ่อมของ เราทำพัง
สองมือไหน… ให้ความหวัง ตลอดมา

สองมือไหน… เช็ดน้ำตา ตอนอกหัก
สองมือไหน… ใครไม่รัก ให้มาหา
สองมือไหน… คอยกอดเรา สุขอุรา
สองมือไหน… ใครนั้นหนา “แม่”ฉันเอง…. ^^”

แด่… “แม่”ที่รักของลูกทุกคน….
(อรุณแรก รัตติกาล…บ้านกลอนไทย)

สายใยแห่งความผูกพัน

เข็มเล่มน้อย ร้อยด้าย ผูกสายคล้อง
มือค่อยกรอง มาลัย มาให้แม่
ด้วยความรัก ประจักษ์ซึ้ง ถึงดวงแด
มิผันแปร เปลี่ยนล่วง ตามห้วงวาร

สายสะดือ สื่อสายใย ในวันเก่า
แม่คอยเฝ้า ประคับประครอง ป้องภัยผ่าน
หิวต้องอด เพราะรกนั้น พันธนาการ
ล้วนอาหาร มากค่า มาป้อนเลี้ยง

สายสัมพันธ์ อ้อมกอดอุ่น การุญลูก
ด้วยพันผูก หัวใจ ไม่บ่ายเบี่ยง
มอบรักล้น บนทาง แม่ข้างเคียง
จนกล่อมเกลี้ยง เติบใหญ่ ลูกได้ดี

สายกระแส เสียงพร่ำ ทุกคำพูด
ล้วนพิสูจน์ หัวใจ ไม่หน่ายหนี
พระคุณแม่ นับอนันต์ ของท่านนี้
แม้นวจี ก็ยากสรรค์ มาพรรณนา

สายเส้นด้าย เรียงร้อย มะลิรัก
ลูกทอถัก แทนสายใย ให้ซึ้งค่า
เทิดพระคุณ อุ่นไอ ที่ให้มา
ด้วยมาลัย มาบูชา มารดาเอย

(GreenMonkey…บ้านกลอนไทย)

แม่นั้นเปรียบเทียบพระอรหันต์

แม่นั้นเปรียบเทียบพระอรหันต์
สุดจะสรรบรรยายมากมายข้อ
เก้าเดือนอุ้มคุ้มครองป้องพะนอ
ได้เกิดก่อชีวิตจิตวิญญาณ์

มอบความรักห่วงใยแม้ไม่เห็น
ด้วยลูกเป็นเชื้อไขยิ่งใหญ่ค่า
อธิษฐานขอพรวอนเทวา
ลูกเกิดมาครบถ้วนมวลร่างกาย

เท้าน้อยน้อยคอยจับประทับจูบ
บรรจงลูบโลมไล้ไม่หนีหาย
ป้อนข้าวน้ำทำให้ไม่เสื่อมคลาย
มิดูดายริ้นไรมิให้ตอม

แม้เพียงนิดคิดย้อนเกิดร้อนหนาว
ในเรื่องราวแม่ลูกผูกถนอม
แม่ทนอดลูกกินแม่ยินยอม
แม่ผ่ายผอมเลี้ยงลูกด้วยผูกพัน

(รุ่งอรุณ…บ้านกลอนไทย)

สายใยโยงเชื่อมยากเสื่อมถอย

สายใยโยงเชื่อมยากเสื่อมถอย
ดั่งสร้อยร้อยมานเฝ้าสานถัก
โอบกอดกกเจ้าเฝ้าหลงรัก
มอบตักพักหนุนพร้อมอุ่นไอ

ยามโตเติบใหญ่ไว้เป็นเพื่อน
ตักเตือนติดตามยามไปไหน
ห่วงหาอาทรก้อนดวงใจ
รักใดในหล้าหาไม่มี

ด้วยรักถักทอแม่พ่อพร้อม
โอบล้อมหลอมเจ้าเฝ้าขัดสี
สอนสั่งหวังเน้นเป็นคนดี
แม่พลีพ่อพร้อมล้อมครอบครัว

เคี่ยวเข็ญขัดเกลาโน้มน้าวจิต
ชี้ผิดเพื่อตรองกรองดีชั่ว
เลือกเลวเหวลึกต้องนึกกลัว
หมองมัวมองข้ามห้ามเฉียดกาย

พ่อแม่แก่เฒ่าหวังเจ้านั้น
ถึงวันวายดับชีพลับหาย
ก่อนสิ้นวิญญาณ์ถึงคราตาย
แม่หมายมีเจ้าเฝ้าปิดตา

(สันทราย สะเลเต…บ้านกลอนไทย)