กลอนตลก

วันฉันล้มเธอคอยปลุกให้ลุกขึ้น มาหยัดยืนเคียงข้างร่วมทางฝัน

วันฉันล้มเธอคอยปลุกให้ลุกขึ้น
มาหยัดยืนเคียงข้างร่วมทางฝัน
วันเธอล้มฉันจะเฉยอย่างไรกัน
สองขาฉันจะเหยียบส่งให้จมดิน

ผิดผู้อื่นมองเห็นดุจขุนเขา ผิดตัวเรามองเห็นดั่งเส้นขน

ผิดผู้อื่นมองเห็นดุจขุนเขา
ผิดตัวเรามองเห็นดั่งเส้นขน
ตดผู้อื่นว่าเหม็นสุดจะทน
ตดของตนว่าเหม็น ไม่เป็นไร

เจ้านกน้อย ลอยฉลุย บนปุยเมฆ

แดดจาง ใส…ใส
เมฆกลิ้งไปเกลือกมา
เห็นนกน้อยลอยตุ๊บป่องบนท้องฟ้า
อุจจาระลงมา โดนหน้า…สบายใจ

ปืนเปรี้ยง…ดังสนั่น
เลือดแดงฉานซ่านกระเซ็น
เป็นไงไอ้นกเวร
ขี้กระเด็นใส่หน้าตู

เจ้านกน้อย ลอยฉลุย บนปุยเมฆ
เจ้าช่างเสก ช่างสรรค์ ในงานศิลป์
จึงปล่อยอึ จากฟากฟ้า มาสู่ดิน
เกิดภาพศิลป์ บนผืนผ้า หน้าเราเอย