รักคือการ “เกื้อกูล” ไม่ใช่ “ก้าวก่าย”
รักคือการ “มอบให้” ไม่ใช่ “เรียกหา”
รักคือการ “ให้ไป” ไม่ใช่ “ได้มา”
รักต้องใช้ “เวลา” ไม่ใช่ “นาฬิกา” ที่ซื้อให้กัน

พราะอยู่คนเดียวเลยรู้สึกเหงา
หรือเพราะว่าเธอมีเขา . .. จึงทำให้เป็นแบบนี้
ฉันแค่คิดไปเอง . . ไม่ได้ว้าเหว่จริง~ จริง ใช่ไหมคนดี
ก็เราไม่ได้เป็นอะไรกันนี่ . .
การที่เธอจะคบใครคงไม่มีผลกับฉันจริงๆ

ฉันคงรู้สึกไปเองว่าโดนแย่งของรัก
ทั้ง~ทั้ง ที่เป็นแค่คนรู้จัก . .. ไม่ใช่คนโดนทอดทิ้ง
ไม่รู้จะหวงเธอไปทำไม . . ไม่เข้าใจตัวเองจริง ~จริง
หรือเพราะเธอไม่ใช่ทุกสิ่ง . .
แต่อาจเป็น . .. “ยิ่งกว่าหัวใจ”~*

(กลอนประกวดชนะเลิศ กพ.2558 ต้อนรับวาเลนไทน์)

รักของเธออาจไม่ต้องการเวลา
แต่รักของฉันยังอยากศึกษา . .. นิสัยสักหน่อย
เร็วไป . . เธออาจไม่รู้ค่าของการรอคอย
อาจเป็นรักที่เริ่มจากร้อย . .. แล้วลดลงไป

ฉันอยากทำบททดสอบจากกาลเวลา
ให้ความรักหนักแน่น ~ รู้ค่า . . กว่าจะได้มานั้นยากแค่ไหน
ค่อยๆ พัฒนาความสัมพันธ์ ~ เธอและฉันยังต้องเดินทางอีกไกล
อย่าลัดขั้นตอนใด ~ ใด
อะไรที่มันใช่ . .. ยังไงก็เป็นของเธอ~*

(29 ก.ย.2557)

สิ่งที่เราได้ “เห็น” อาจไม่เป็นอย่างที่เรา “คิด”
สิ่งที่เรานั้น “ยึดติด” อาจไม่ได้เป็นของเราก็ได้
สิ่งที่เรานั้น “ห่วงหา” อาจเป็นเพียงแค่ “มายา” ที่เราหลงไป
สิ่งที่เรา “มั่นหมาย” อาจเป็นได้แค่ “ความหลอกลวง”