ให้ห่วงกันบ้างเป็นไร ให้ห่วงใย..ให้มีสิทธิ์
ให้ห่วงกันบ้างเป็นไร
ให้ห่วงใย..ให้มีสิทธิ์
ให้นะ..ให้ลองคิด
รักสักนิดก็เพียงพอ
ให้ห่วงกันบ้างเป็นไร
ให้ห่วงใย..ให้มีสิทธิ์
ให้นะ..ให้ลองคิด
รักสักนิดก็เพียงพอ
เพียงความคิดถึง
แค่อยากให้รู้ซึ้งและเข้าใจ
ถ้าไม่รัก ก็คงไม่หวั่นไหว
ถ้าไม่ห่วงใย ก็คงไม่คิดถึง
ทุกทุกตัวอักษรที่เธอเห็น
บอกถึงความเป็นไปในใจฉัน
แทนคำพูด..สายใย..ความผูกพัน
แทนคำหนึ่ง..คำนั้น ฉันรักเธอ
ไม่รู้ว่าทำไม
เธอถึงเข้ามาอยู่ในใจเร็วอย่างนี้
รักเธอแล้วนะคนดี
ทั้งๆที่เธอไม่เคยให้ความมั่นคง
แต่ก็ยังมีความรู้สึกดีๆให้
ทั้งรู้ว่าอาจเสียใจในวันหน้า
ไม่เป็นไรถ้าเกิดจะมีน้ำตา
แค่อยากให้เธอรู้ว่า ฉันรักเธอ…ก็พอ
ความรักคือความอาทร
ที่โอนอ่อนอบอุ่นได้มากกว่า
ไม่ใช่แค่ห่วงหวงทุกเวลา
แต่หากเป็นสายตาของความเข้าใจ
ก็เพราะรักเป็นอย่างนี้
ฉันจึงรักเธอคนดีมากรู้ไหม
เป็นความรักที่ไม่หวงแต่ห่วงใย
เป็นรักที่ไม่ยิ่งใหญ่แต่มั่นคง
ชอบรอยยิ้มที่น่ารัก
ชอบเสียงทักทายที่สดใส
ชอบความอ่อนโยนในใจ
ชอบแววตาที่จริงใจ..ของเธอ
ชอบเธอที่เปิดเผยและเรียบง่าย
ชอบการแต่งกายไม่ฟุ้งเฟ้อ
ชอบอุปนิสัยใจจริงของเธอ
เพราะชอบมากอย่างนี้ซิเออ..จึงเผลอใจ
ผิดมากไหมถ้าฉันจะบอกรัก
แค่รู้จักเธอไม่นานมากเท่าไร
ถ้าความรักอยู่ที่กายใช่ที่ใจ
จะขอให้ชีวาวายตายทันที