หัวใจยังมีว่าง จึงเสเพล..เคว้งคว้างไปทุกหน

หัวใจยังมีว่าง
จึงเสเพล..เคว้งคว้างไปทุกหน
แต่ไม่ใช่กับทุกทุกคน
เพียงบางหน…กับบางคนที่ถูกใจ

เมื่อเป็นหนึ่งไม่ได้ไม่เป็นไร

เมื่อเป็นหนึ่งไม่ได้ขอเป็นสอง
ขอเป็นรองจากเขาจะได้ไหม
เมื่อเป็นหนึ่งไม่ได้ไม่เป็นไร
เธอจำไว้เลขสองเราต้องการ

ความห่วงใย..และความรัก

ฉันอยากจะเป็น ..
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอชอบ
ที่เธออยากให้ฉันเป็น
แต่บางที..
เธอน่าจะมองให้ลึก
ถึงความจริงในตัวฉัน
เพราะไม่ว่า..
ฉันจะเป็นอย่างไร
แต่สิ่งหนึ่งที่ยังคงอยู่
ให้เธอได้รับรู้
คือความห่วงใย..และความรัก
มันคือสิ่งที่ดีที่สุด
ที่ฉันมีและฉันเป็น

ไม่หวังจากเธอมากมาย แค่สั้น ๆ ง่าย ๆ เท่านั้น

ไม่หวังจากเธอมากมาย
แค่สั้น ๆ ง่าย ๆ เท่านั้น
คือความจริงใจที่มีให้กัน
และความรักคงมั่นให้ฉันคนเดียว

อยากให้เธอเป็นแค่ทรายที่ไร้ค่า

ไม่อยากให้เธอเป็นคลื่น
ที่พัดมาครืนครืน แล้วเลือนหาย
จุดมุ่งหมายเพียงแค่ทักทาย
ไม่จริงจังมากมาย กับทะเล
อยากให้เธอเป็นแค่ทรายที่ไร้ค่า
แต่เคียงข้างทุกเวลา ที่ว้าเหว่
เหมือนบางวันที่เมฆฝน ลมเกเร
ทรายยังโอบกอดทะเล เพื่อปลอบโยน

อย่ามอง การจากลา ว่าทำร้าย

อย่ามอง การจากลา ว่าทำร้าย
ตรงกันข้าม…มันท้าทายความห่วงหา
ว่าเมื่อเรา ห่างไกล ไปสุดตา
ความผูกพัน จะมีค่าหรือเปลี่ยนไป
ในที่สุด จุดจบ ของบางอย่าง
ก็เป็นจุด เริ่มสร้าง บางสิ่งได้
จุดจบของการพบกัน คือการไกล
ก็เริ่มสร้าง ความห่วงใยได้พร้อมกัน

ความรู้สึกในใจ เธอมองเห็นมันหรือไม่

เธอเคยรู้ความจริงบ้างไหม
ว่าดวงดาวทั้งหลาย ในฟากฟ้า
ยังคงมีอยู่มากกมาย ทุกเวลา
ต่างกันตรงที่ว่า เราจะเห็นมันเมื่อฟ้ามืดไป
ความรู้สึกในหัวใจ ก็คล้ายกัน
สิ่งสำคัญ ไม่ใช่แค่การมองเห็นมันหรือไม่
แต่คือการที่สิ่งนั้นยังมีอยู่คงเดิมเสมอไป
ทุกเวลาของหัวใจยังผูกพัน