กลอนอกหักซึ้งๆ

รวมกลอนเกี่ยวกับ กลอนอกหัก,กลอนลา,กลอนบอกเลิก,กลอนอกหักสั้นๆ,กลอนอกหักโดนๆ,กลอนอกหักซึ้งๆ กลอนอกหักภาษาอังกฤษ เฉพาะที่ผ่านการคัดเลือกมาแล้ว ให้เลือกชม

ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้

ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้ที่ไม่ใกล้
คอยห่วงใยรักเธออยู่ห่าง-ห่าง
ตรงที่นี้ไม่มีเธอจึงอ้างว้าง
น้ำตาหล่นรินบ้างบางเวลา

ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้ตรงที่เก่า
ที่ ที่ เงาแห่งความเหงาเฝ้าถามหา
เผื่อเธออยากหันกลับยามอ่อนล้า
คืนย้อนมาหนุนตักคนภักดี

ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้ที่มองเห็น
โดยขอเป็นกำลังใจให้ที่นี่
แค่ได้รักเธอไกล-ไกลสักนาที
ความรานร้าวที่มีได้ผ่อนคลาย

ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้ด้วยความหวัง
และจะยังรักต่อไปไม่ห่างหาย
รักของฉันนั้นเป็นดั่งเม็ดทราย
แม้คลื่นคลายเกลียวซัดยังมัดใจ

ฉันขอยืนอยู่ในส่วนที่เป็นฉัน
ไม่จำเป็นต้องผูกพันกันก็ได้
เธอก็อยู่ในโลกของเธอต่อไป
ไม่เรียกร้องสิทธิ์ใด ใด ให้กลับคืน

ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้อย่างเจียมตัว
เพราะในหัวใจเธอมีใครอื่น
จะไม่ก้าวล่วงล้ำจนกล้ำกลืน
แค่ได้ยืนมองไกล-ไกล..พอใจแล้ว

(ผู้แต่ง : กชนันท์..บ้านกลอนไทย 19 เม.ย.2552)

รอยยิ้มที่หายไป

และแล้ว . .. .  น้ำตาแห่งความอ่อนไหว
ก็ย่ำเท้าทิ้งตัวเป็นสายบนใบหน้า
ลบความเข้มแข็งสุดท้ายที่ฉันมี .. . ชั่วพริบตา
มันเป็นเกมส์แห่งความปวดปร่า . .. ที่สั่นคลอนน้ำตา . . จนท่วมใจ

หมากตัวหนึ่ง .. . บนกระดานแห่งความอ้างว้าง
ร่ำไห้กับการถูกทิ้งขว้าง . .. อย่างหวั่นไหว
ช่วยตอบโจทย์ให้กระจ่างสักนิด  ~ ความจริงแล้วฉันทำผิดเรื่องใด
จึงถูกพันธนาการความเหงาไว้ .. . เข่นฆ่ากัน

หรือว่าที่แท้  ~ ฉันเป็น “แค่” คน “ไม่เคยถูกรัก”
คนแสนดีอย่างเธอ จึงไม่อาจจมปลัก . .. เดินร่วมฝัน
ไม่มีสิทธิ์ .. เลือกเอาความรักทั้งชีวิตไปผูกพัน
ควรต้องยอมรับคำพิพากษาลงทัณฑ์ .. . ด้วยความเต็มใจ

ฉันยอมจำนนแล้วล่ะ . .. ที่รัก
ช่วยอยู่ปลอบโยนอีกสักพัก  ~ แล้วค่อยแยกย้ายได้ไหม?
แลกกับรอยยิ้มของคนตรงหน้าที่กำลังหมดไป
พร้อมกับการมาเยือนของความเสียใจ . .. ชั่วนิรันดร์

สภาพอากาศที่เปลี่ยนไป

นอนฟังเสียงฝน
ที่ร่วงหล่นจากฟากฟ้า
ฝน..หรือน้ำตา
ไม่อาจแยกได้ว่าคือสิ่งใด
นี่เป็นเสียงฝน
หรือเสียงคร่ำครวญของคนร้องไห้
ความเหน็บหนาวที่ร้าวราน ไปถึงหัวใจ
เกิดจากสภาพอากาศที่เปลี่ยนไป…
หรือเป็นเพราะจิตใจของใคร..ที่ไม่เหมือนเดิม

momo klonthai.com

ดอกคูณร่วงลงแล้วอย่างแผ่วเบา เจ็บและเศร้า..หัวใจเอย..ไม่เคยลืม

ดอกคูณคูณดอกอยู่เต็มต้น
เหมือนแกล้งคูณความหมองหม่นให้คนผิด
คูณอาทรห่วงหาเป็นยาพิษ
ฆ่าให้ตายทีละนิดทีละนิดเมื่อคิดถึง
–  –  –  –  –  –
เป็นความจริงที่เหมือนฝันอันยิ่งใหญ่
เธอผ่านมาให้ผูกพันในวันหนึ่ง
คนหัวใจแตกหักได้พักพึ่ง
และซึมซับความซาบซึ้งซึ่งห่วงใย
–  –  –  –  –  –
เธอให้..ให้และให้เกินใจคาด
จนฉันขลาดที่จะรับกับการให้
อาจเป็นคนว่างเปล่าเหงาเกินไป
จึงไม่มีอะไรจะให้แทน
–  –  –  –  –  –
กลัวเหลือเกินกลัวเธอผิดหวัง
จึงต้องสั่งหัวใจให้หนักแน่น
ด้วยความดีที่ปรากฎยากทดแทน
ความอบอุ่นก็มากแสนแห่งราคา
–  –  –  –  –  –
สุดท้ายยังซ่อนเร้นความเป็นฉัน
เหมือนไม่เห็นความผูกพันอันมากค่า
ค่อย ๆ เดินออกห่างอย่างช้า ๆ
ปล่อยน้ำตาให้รินไหลอย่างเบา ๆ
–  –  –  –  –  –
เพราะรักมากจึงเงียบหายเหมือนตายจาก
แม้ใจอยากจะมาหาเวลาเหงา
ดอกคูณร่วงลงแล้วอย่างแผ่วเบา
เจ็บและเศร้า..หัวใจเอย..ไม่เคยลืม

หวังว่าถ้ามีโอกาสเธอคงให้อภัย

กับวันที่ฉันเสียน้ำตา
ให้กับสิ่งมีค่าที่กำลังจางหาย
สิ่งที่ตอนนี้เป็นมากกว่าชีวิตและร่างกาย
สิ่งที่ผู้คนมากมายต้องการได้มา
– – – –
แต่ฉันไม่อาจรักษาเอาไว้
ไม่ใช่เพราะใครแต่เพราะความไม่เอาไหนของฉัน
ความเป็นคนปากเสียที่ไม่เคยคิดว่าจะกลับมาฆ่ากัน
แต่แล้ววันนี้สิ่งๆนั้นก็กลับมา
– – – –
ขอโทษกับคำบางคำ
และการกระทำที่ดูเหมือนไร้ค่า
จากนี้ความเป็นห่วงที่เคยส่งให้กันตลอดมา
มันจะเป็นสิ่งมีค่าที่ฉันจะจดจำ
– – – –
ดูแลตัวเองนะคนดี
หากต่อจากนี้ฉันไม่อาจดูแลเธอได้
หวังว่าถ้ามีโอกาสเธอคงให้อภัย
กับสิ่งที่ฉันทำไปโดยไม่ตั้งใจและไม่รู้ตัว