บทกวี

จะกอดเก็บความทรงจำ ณ เวลานี้
ทุกเสี้ยวนาที ที่มีเธอร่วมทางฝัน
ใส่ในตะกร้าที่สานขึ้นมาจากความผูกพัน
เพื่อเตือนแต่ละวานวันที่ผ่านเลยมา
ความทรงจำนี้เองที่เก็บไว้
จะคอยเป็นกำลังใจในวันที่อ่อนล้า
เมื่อวันหนึ่งสิ่งร้าย ๆ ผ่านเข้ามา
อย่างน้อยก็รู้สึกว่าทุกครั้งที่หลับตาจะอุ่นใจ

ความรักกับอากาศ.. เธอเลือกที่จะขาดสิ่งไหน ไม่มีอากาศ ก็ไม่มีลมหายใจ ไม่มีความรักยังหายใจได้เหมือนทุกวัน –  –  –  –  –  – อากาศไม่ต้องเสาะแสวงหา แต่ความรักจะได้มาต้องบากบั่น อากาศอาจได้มาง่ายๆและมีอยู่มากมายร้อยพัน ส่วนความรักแม้เพียงฝันก็สุขใจ –  –  –  –  –  – อากาศแทบไม่มีน้ำหนัก ส่วนความรักใครก็เห็นว่ายิ่งใหญ่ อากาศไม่เคยสร้างความเสียใจ หากความรัก ทำให้ต้องร้องไห้ มีน้ำตา –  –  –  –  –  – อากาศทำให้ทุกชีวิตดำรงอยู่ และความรักทำให้ลมหายใจทุกอณูมีคุณค่า อากาศมองเห็นได้ยากด้วยสายตา ส่วนความรัก เห็นด้วยตา รู้ด้วยใจ –  –  –  –  –  – มีอากาศโลกก็เป็นอย่างที่เป็นอยู่ มีความรักโลกจะกลายเป็นสีชมพูหวานไหว สำหรับอากาศ เข้า-ออก ตามลมหายใจ แต่ความรักหากมีไว้ก็ไม่อยากสูญเสียไปสักนิดเดียว –  –  –  –  –  – ดูแลรักษาอากาศว่าลำบาก ดูแลความรักยิ่งยุ่งยากหากไม่ชอบแลเหลียว อากาศมากเท่าไร่ก็ไม่กลมเกลียว ความรัก แม้บางเบาก็แน่นเหนียวและผูกพัน –  –  –  –  –  – ส่นประกอบของอากาศสามารถบรรยาย แต่ความรักไม่อาจอธิบายด้วยคำสั้นๆ อากาศอาจ ดี-แย่ แต่ละวัน ส่วนความรักนั้นจะยังคงอบอ่นกรุ่นหัวใจ –  –  –  –  –  – “ความรัก” กับ “อากาศ” หากถามฉัน ว่าเลือกที่จะขาดสิ่งไหน แม้อากาศจำเป็นสักเพียงใด แต่ในโลกที่ความรักสิ้นไร้ ก็ไม่อาจทนอยู่ได้เช่นกัน

เคยสงสัย ว่าอะไร คือความรัก
อยากรู้จัก อยากเข้าใจอยากใขว่หา
ได้แต่รอ ใครสักคน ผ่านเข้ามา
ให้รู้ว่า ความรักนั้น คืออะไร

แล้ววันนี้ ความคลุมเครือก็เลือนลาง
ทุกๆอย่าง ได้คลี่คลาย หายสงสัย
เพราะมีเธอ อยู่ค้าง กลางหัวใจ
ให้ฉันได้ รู้ว่ารัก คือ รักเธอ