กลอนความรัก

รักคือการ “เกื้อกูล” ไม่ใช่ “ก้าวก่าย”
รักคือการ “มอบให้” ไม่ใช่ “เรียกหา”
รักคือการ “ให้ไป” ไม่ใช่ “ได้มา”
รักต้องใช้ “เวลา” ไม่ใช่ “นาฬิกา” ที่ซื้อให้กัน

พราะอยู่คนเดียวเลยรู้สึกเหงา
หรือเพราะว่าเธอมีเขา . .. จึงทำให้เป็นแบบนี้
ฉันแค่คิดไปเอง . . ไม่ได้ว้าเหว่จริง~ จริง ใช่ไหมคนดี
ก็เราไม่ได้เป็นอะไรกันนี่ . .
การที่เธอจะคบใครคงไม่มีผลกับฉันจริงๆ

ฉันคงรู้สึกไปเองว่าโดนแย่งของรัก
ทั้ง~ทั้ง ที่เป็นแค่คนรู้จัก . .. ไม่ใช่คนโดนทอดทิ้ง
ไม่รู้จะหวงเธอไปทำไม . . ไม่เข้าใจตัวเองจริง ~จริง
หรือเพราะเธอไม่ใช่ทุกสิ่ง . .
แต่อาจเป็น . .. “ยิ่งกว่าหัวใจ”~*

(กลอนประกวดชนะเลิศ กพ.2558 ต้อนรับวาเลนไทน์)

รักของเธออาจไม่ต้องการเวลา
แต่รักของฉันยังอยากศึกษา . .. นิสัยสักหน่อย
เร็วไป . . เธออาจไม่รู้ค่าของการรอคอย
อาจเป็นรักที่เริ่มจากร้อย . .. แล้วลดลงไป

ฉันอยากทำบททดสอบจากกาลเวลา
ให้ความรักหนักแน่น ~ รู้ค่า . . กว่าจะได้มานั้นยากแค่ไหน
ค่อยๆ พัฒนาความสัมพันธ์ ~ เธอและฉันยังต้องเดินทางอีกไกล
อย่าลัดขั้นตอนใด ~ ใด
อะไรที่มันใช่ . .. ยังไงก็เป็นของเธอ~*

(29 ก.ย.2557)

เคยหวาดกลัวกับความรักที่ผ่านมา
การเสียน้ำตา…รู้ไหมว่ามันเจ็บปวดสักเพียงไหน
ปฏิเสธความหวังดี…เว้นวรรคมาหลายปีเรื่องหัวใจ
แล้วเธอวิเศษมาจากไหน?
ถึงทำให้หัวใจอ่อนไหวได้อีกครา

แม้ไม่ใช่แบบที่ชอบในตอนเริ่มต้น
แต่เธอคือใครบางคน…ที่ฟ้าเบื้องบนสั่งให้หา
เหมือนด้ายแดงสั้นลงดั่งที่คอยตลอดมา
ขอบคุณทุกช่วงเวลา….ที่เหวี่ยงเธอมา “ไขกุญแจหัวใจ”

เป็นความจงใจของเวลา
ที่อยากบอกความหมายอย่างนั้น
การที่เข็มสั้น ~ เข็มยาว
เดินทางมาบรรจบกัน
เหมือนการที่คนสองคน ~ จากบรรดาคนนับล้าน
เดินทางมาพบและผูกพัน
ในช่วงเวลาที่ลงตัวพอดี

พอใจแล้ว…ที่ “มีเธอ”
ร่วมเดินบนถนนสายหัวใจ
ก่อนหน้านั้นฉันไม่เคยรักใคร…จึงไม่คิดไขปริศนานี้
และหากความรักจะเป็นเหมือนเข็มนาฬิกา…ที่มาบรรจบกันแค่เพียงนาที
หากเวลาข้างหน้า….จะเหลือแค่ความทรงจำที่มี
ฉันก็จะจำเธอในแบบวันนี้….ตลอดไป

ที่สุดของ “ความรัก” ไม่ใช่การแต่งงาน
แต่คือการ “เดินร่วมทาง” ไปด้วยกัน…