กลอนรักหวานซึ้ง

ก็เพราะเธอคือคนที่ฉันรัก…..
แต่ว่าปากของฉันมันหนักหนา….
อยากจะบอกให้เธอรู้ตลอดมา….
แต่กลัวว่าเธอจะลาจากฉันไป….

ขอเป็นอยู่อย่างนี้จะดีกว่า….
รอเวลาที่เธอมองเห็นคุณค่า….
ตัวฉันคงเป็นเพียงนาฬิกา…..
ที่เดินไปเดินมาก็ที่เดิม….

เธอจะพูดคำว่ารัก วันละ 3 หน
พูดกันสองคน เวลาวางหู
พูดว่าคิดถึง 2 รอบก็พอดู
ไม่ต้องหาคำใหม่เมื่อฤดูเปลี่ยนไป

อาจเป็นเรื่องซ้ำ ๆ ซาก ๆ
หรือน้ำเน่ามาก ๆ สำหรับคนไหน
แต่สำหรับเรา มันคือแรงกำลังใจ
เพราะความห่างไกล..อาจทำให้เราอ่อนแอ

เพียงรักแรก……..แรกรักประทับจิต
เพียงใจคิด……..คิดน้อยใจเฝ้าคอยฝัน
เพียงใจฝาก……..ฝากใจส่งให้ถึงกัน
เพียงแต่ฝัน…….ฝันแต่ว่าจะได้เจอ

เพียงสบเนตร……..เนตรสบก็พบรัก
เพียงพบพักตร์…….พักตร์พบกันใจพลันเผลอ
เพียงบอกรัก……..รักบอกใจให้ละเมอ
เพียงแต่เพ้อ……….เพ้อหลงใหลใจพะวง

เพียงได้เจอ……..เจอได้ไม่รั้งรอ
เพียงแค่ขอ……….ขอแค่มีเธออยู่ใกล้
เพียงกลัวรัก………รักกลัวต้องห่างไกล
เพียงไกลกาย……..กายไกลใจใกล้เธอ

ตะกร้าหวายสีขาว
บรรจุดาวแห่งความฝัน
เราสองมาช่วยมากัน
แขวนดาวนั้นคู่จันทรา

เกี่ยวก้อยมาร้อยดาว
ให้เต็มราวบนท้องฟ้า
เรียงรายสุดสายตา
เป็นคำว่าฉันรักเธอ