กลอนเสียใจ

เลือกเดินคนละทาง
การลงเอยของความต่าง ระหว่างเธอกับฉัน
รักที่เคยงดงาม กลายเป็นสิ่งที่ถูกมองข้าม ไม่สำคัญ
ความรู้สึกดีๆที่เคยผูกพัน..กลับจบลงสั้นๆ ด้วยคำลา
เราต่างมีทางต้องไป
จึงไม่มีเหตุผลอันใด จะรั้งไว้เพื่อวันข้างหน้า
ความรักกับความฝัน ไม่อาจไปด้วยกันจึงต้องร้างลา
ทำใจยอมรับด้วยน้ำตา……สิ่งที่เราค้นหามันต่างกัน

ท้องฟ้ายังกว้างกว่าเก่า
เส้นขอบฟ้าเส้นบาง ยังกางกั้น
ความรู้สึกห่วงหา คนผูกพัน
ยังวนเวียนอยู่ตรงนั้น…ที่หัวใจ

…ผืนน้ำและแผ่นฟ้า
สุดสายตาที่เหมือนว่าจะชิดใกล้
แต่ความจริงคือสองสิ่งที่ห่างไกล
ไม่เคยใกล้กันได้เลยสักครา

ท้องฟ้ายังกว้าง กว่ากว้าง
หัวใจที่เบาบางยังอ่อนล้า
ความรักระหว่างเราที่เป็นมา
“เราผูกพันกันจริง”หรือว่า…
…เป็นความใกล้ แค่น้ำกับฟ้า…ไม่แน่ใจ

ถ้าหากเงินมีค่ากว่าสิ่งอื่น
ฉันอาจยื่นข้อเสนอของเธอได้
ฉันจะซื้อความรักจากเธอไป
บอกซิขายเท่าไหร่..หัวใจของเธอ

ขอเก็บแค่วันวาน
เนิ่นนานเพียงแค่ความฝัน
ขอเก็บเพียงแค่คืนวัน
มีเธอมีฉันในใจ
– – – – –
ขอเก็บความรู้สึกเก่าก่อน
ห่วงหาอาทรอ่อนไหว
ขอเก็บความรักจากใจ
ครั้งหนึ่งเคยได้จากเธอ
– – – – –
จึงเป็นเพียงความคิดถึง
เก็บไว้ซึ้งซึ้ง..เพ้อเพ้อ
จะเป็นอดีตที่เลิศเลอ
เตือนใจไม่ให้เผลออีกต่อไป
– – – – –
ขอเก็บเพียงแค่วันวาน
ที่ทำฉันร้าวรานหวั่นไหว
แทนความอ้างว้างห่างไกล
ที่ใครเคยให้ไว้เป็นความทรงจำ

หัวเราะ
ทั้งที่ร้องไห้
ฉันนี่แหละทำได้
เชื่อไหม…
ชินชาแล้ว
กับการทำใจ
ยิ้มแย้มแจ่มใส
ทั้งที่หัวใจยับเยิน

ใช่หยิ่งหรืออวดดี
ที่ยอมหลีกหนีใช่ขี้ขลาด
ที่เมินเฉยใช่วางมาด
เพียงแค่รู้สึกแขยงขยาดในน้ำใจ
ที่จากมาใช่ว่าไม่รัก
ที่หาญหักเพราะรับไม่ไหว
ที่มีหนึ่งแล้วสองใครรองใคร
ที่สำคัญแบ่งใจให้หลายคน