เข็มเล่มน้อย ร้อยด้าย ผูกสายคล้อง
มือค่อยกรอง มาลัย มาให้แม่
ด้วยความรัก ประจักษ์ซึ้ง ถึงดวงแด
มิผันแปร เปลี่ยนล่วง ตามห้วงวาร

สายสะดือ สื่อสายใย ในวันเก่า
แม่คอยเฝ้า ประคับประครอง ป้องภัยผ่าน
หิวต้องอด เพราะรกนั้น พันธนาการ
ล้วนอาหาร มากค่า มาป้อนเลี้ยง

สายสัมพันธ์ อ้อมกอดอุ่น การุญลูก
ด้วยพันผูก หัวใจ ไม่บ่ายเบี่ยง
มอบรักล้น บนทาง แม่ข้างเคียง
จนกล่อมเกลี้ยง เติบใหญ่ ลูกได้ดี

สายกระแส เสียงพร่ำ ทุกคำพูด
ล้วนพิสูจน์ หัวใจ ไม่หน่ายหนี
พระคุณแม่ นับอนันต์ ของท่านนี้
แม้นวจี ก็ยากสรรค์ มาพรรณนา

สายเส้นด้าย เรียงร้อย มะลิรัก
ลูกทอถัก แทนสายใย ให้ซึ้งค่า
เทิดพระคุณ อุ่นไอ ที่ให้มา
ด้วยมาลัย มาบูชา มารดาเอย

(GreenMonkey…บ้านกลอนไทย)